پدرم
به چه می توان پشت کرد جز دستان زحمتکشی که به چروک سختیهای روزگار آذین شدند وکجا می توان چنین مامنی جست که در هر گوشه شانه هایش معبدی از جنس خدا بنا کرده اند،آری دستان ضعیفم آرزوی گرفتن چنین دستانی وسرم محتاج چنین مامنی است،صاحب آن دستان وآن پناهگاه نیست جز دلیر مردی که نامش ****باباست****
